Forord

Abstract

Under gråvêret på ein grasbakke i Finland blei eg ein gong nesten svimeslått av tre hornblåsarar. Dei stod mot kvarandre i ein trekant blåste for harde livet. Lyden var så mektig at eg måtte måpa for å kunne ta i mot lydbølgjene, ikkje berre med øyra, men òg med munnen. I dei korte vertrekkingane, altså då hornlyden forsvann eit lite sekund, kunne eg plutseleg høyra punkaren som sat under ei bjørk og klimpra finske visesongar på gitaren. Frå det store sirkusteltet bak meg høyrde eg ein italienar som slo heftige, hurtige triolar på tamburinen. To rekker med dansarar roterte rundt kvarandre på parketten. Med jamne mellomrom trampa dei unisont så heile teltduken blafra. [...]